Jean-Michel Jarre, oud maar nog lang niet versleten

“Koetenavund Amsterdam” zo begroet hij het publiek, waaronder opvallend veel mannen van middelbare leeftijd. Hij vertelt dat Nederland na Frankrijk het eerste land was dat zijn album Oxygène destijds op waarde wist te schatten. Jarre is dat niet vergeten. Hij vertelt hoe bijzonder het daarom voor hem is om vanavond in Amsterdam te spelen. De Heineken Music Hall is voor Jarre’s begrippen waarschijnlijk te vergelijken met een schuurtje, maar hij lijkt veel plezier aan de avond te beleven. En het publiek ook.

Van Jarre is bekend dat hij een vernieuwer is. Hij weet dat het kijken naar een spelende toetsenist ongeveer zo fascinerend is als het zien drogen van verf. En als geen ander weet hij daar een draai aan te geven. Want wat de zaal krijgt voorgeschoteld is een overweldigend spektakel van licht, beeld en geluid waarmee hij een nieuwe standaard lijkt te hebben gezet. Vol-ko-men betoverend.

De lichteffecten komen van doorzichtige ijzeren kralenpanelen voor en achter het podium die ten opzichte van elkaar kunnen bewegen. Hierop zijn de meest onnavolgbare visualisaties te zien: kleurpatronen en schakeringen in allerlei kleuren, soorten en maten, maar ook afbeeldingen, videofragmenten of Jarre die zijn bezigheden live staat te filmen met behulp van een camera op zijn bril. En natuurlijk komt Edward Snowden voorbij die ons op die manier toespreekt in het nummer “Exit”(Jarre leidt in: “De waarheid moet gezegd worden!”).

Jarre is tussen zijn apparatuur aan het werk en zweept met armgebaren het publiek op als ware hij een DJ. Het meeste werk van deze avond komt uit zijn “Electronica” tweeluik, met af en toe een duik naar het verleden (Oxygène en Equinoxe). Natuurlijk is een groot deel van de muziek voorgeprogrammeerd , maar zowel hijzelf als zijn percussionisten weten de muziek een heel organisch karakter te geven. Bij het nummer “Conquistador” neemt hij zelfs de gitaar ter hand.

Regelmatig daalt hij af naar een lager podium om de zaal toe te spreken, waardoor hij ondanks alle pracht en praal zelfs een intieme sfeer weet te kweken. Op het verzoek om massaal de verlichting op de mobieltjes aan te zetten zodat er een 360 graden video gemaakt kan worden van zijn nieuwste nummer “Oxygène 17”, wordt massaal gehoor gegeven. En natuurlijk eindigt de avond in Nederlandse stijl met het nummer “Stardust”, een ode aan Armin van Buuren met wie hij het nummer samen schreef.

Wat is het toch fijn te kunnen constateren dat Jean-Michel Jarre ondanks zijn AOW leeftijd nog jaren mee kan.