Bruut!-Superjazz

Met een album dat de titel Superjazz draagt, loop je natuurlijk het gevaar dat de luisteraar na afloop denkt: “Superjazz? Dit? Mwah.” Maar het jazzkwartet Bruut! trekt zich nergens wat van aan en gaat gewoon de uitdaging aan op dit album, hun vierde inmiddels.

Bruut! is een vrolijk Amsterdams gezelschap dat jazz maakt die te begrijpen is. Bovendien hanteren ze een tamelijk unieke combinatie van drums, bas, saxofoon en Hammond orgel. Goeie jazz maar steeds met een twist. Ik mocht de heren al een keer live zien en dat was helemaal geen straf. En dat is het beluisteren van deze plaat ook niet. Op Superjazz, dat weer barst van het spelplezier, gaan de heren gewoon door waar ze op het vorige album Mad Pack waren gebleven.

Op het album , waarop alle nummers weer zijn voorzien van kloeke titels die zo uit de Ikea gids hadden kunnen komen, neemt Bruut! je mee op een heerlijke reis. Met Baha beginnen we aan het surfstrand, vervolgens belanden we met het broeierige Camel in de Oriënt, doen we met Plume het variète theater aan , nemen we een kijkje bij de eenzame Loulou in haar verlopen kleedkamer en zo gaat het met het rocksteady Prince door totdat we bij echte hardcore jazz belanden. Via Kors (met een heerlijk irritant Hammond geluidje!) worden we in Saga getrakteerd op een portie noise waarmee de heren zo als headliner op het Dynamo Open Air festival zouden kunnen staan.

Superjazz? Dit? Wie het weet mag het zeggen. Wat ik weet is dat ik zelf na elke luisterbeurt met een enorme grijns op mijn smoel achterblijf.