Tino van Leeuwen – Less…Then More

Het leuke van het schrijven op zo’n website, is dat je wel eens gevraagd wordt een recensie te schrijven. Dat overkwam mij met Tino van Leeuwen, een Haagse singer –songwriter, die al jaren actief is. Hij bood mij begin november een gratis cd aan, in ruil voor een stukje.

Dat Tino uit Den Haag kwam, wist ik niet. Ik wist überhaupt niet dat hij bestond. Ik schreef hem dat ik natuurlijk een recensie wilde schrijven. Daarbij schreef ik dat ik geen slijmbal ben maar dat ik ook niet zomaar dingen de grond inboor. Ik wilde er natuurlijk wel rekening mee houden “dat wij allemaal uit Den Haag komen”, dus enige mildheid zou ik wel tonen.

Het streven van Tino is om elk jaar een cd uit te brengen. Dat is niet helemaal gelukt, dus hij probeert nu de schade enigszins in te halen door dan maar meteen met een dubbel-cd op de proppen te komen. Titel: “Less…Then More”. In het begeleidend schrijven stond dat Tino op de eerste cd zijn brein de vrije loop had gegeven (vooral elektronische industriële muziek) en dat op de tweede cd meer gitaar-georiënteerde muziek zou staan met een kop en een staart.

Nou, ik luisteren. En al snel blijkt dat ik mijzelf, met mijn belofte mild te zijn, in een ietwat lastige positie heb gemanoeuvreerd. Want Tino heeft de kwaliteitslat wel héél erg laag gelegd. Dus nu rijst de vraag hoe ik dit alles moet waarderen. Welnu, een poging.

Als het bedoeling is geweest zonder enige pretentie een hoop nummers op cd te zetten en verder niks (als een soort van creativiteit die er uit moet) dan is er verder niet zoveel aan de hand. Cd’s weer netjes in de hoesjes doen (wel een leuke cover trouwens) en lekker terug in de kast zetten. Want misschien is Tino uitermate tevreden met zijn achterste plek in de muzikale pikorde. Dan geeft het niet dat hij helemaal niet kan zingen en dat hij ook geen enkele moeite lijkt te doen dat te verhullen. Dan zijn de volslagen kinderlijke teksten ook niet erg. Dan zij het hem vergeven dat hij een aantal covers (waaronder “You And Your Sister”, vooral bekend van This Mortal Coil) volledig om zeep helpt. Dan ben je blij met een handvol nummers die het predicaat “best leuk” kunnen krijgen. Luister maar eens naar “Forward/Backwards” of “Family Pride”.

Dus: heeft Tino jouw sympathie, dan val je je geen buil aan die € 10,00, die de cd’s moeten opbrengen. Kijk maar op zijn website. Maar als je op zoek bent naar serieuze muziek, dan kun je ze beter links laten liggen.

En ik zal nooit meer beloven dat ik mild zal zijn.