Wat kun je verwachten op zo’n avond? Bij de opening, waarin De Jong het broeierige Nazaire brengt (een nummer van BRUUT!, door De Jong van tekst voorzien) vraag je je dat nog af. Maar al gauw verstomt die vraag volkomen.
Want het resultaat is een avond met combinaties van vertelkunst en slapstick met muziek waar het plezier van af spat. De band en De Jong zijn elkaars perfecte vehikel. Een mooi voorbeeld daarvan is een hilarische scene waarin de band en een tandenpoetsende De Jong een muzikaal één-tweetje met elkaar aangaan.
Daarnaast brengt De Jong verhalen uit zijn nieuwste boek Zweefduik en uit Aal. In combinatie met de muziek van BRUUT! krijgen deze verhalen dan weer een hilarische en dan weer een ontroerende dimensie.
Op zijn beurt krijgt de band de band volop gelegenheid te schitteren. Let bijvoorbeeld op de scene die zich ondergronds afspeelt en waarin saxofonist Maarten Hogenhuis een subtiele imitatie van Candy Dulfer ten beste geeft. Of wat te denken van een scene waarin De Jong hem onder druk zet om eens “buiten de gebaande paden” te spelen, wat dan weer ontaardt in een soort van hardrocknummer.
Om ten slotte maar een cliché uit de kast te trekken: time flies when your having fun. De 100 minuten waren in no time voorbij. Gave voorstelling.