Lucas Hamming-Luck Is For Suckers

Een paar jaar geleden werd ik vol-ko-men gegrepen door de single Mojo Mischief van de jonge Nederlandse muzikant Lucas Hamming. Een heerlijk vet powerrocknummer, goed opgebouwd, met naast een heavy gitaar ook nog blazers . Ik wilde hem zelfs al bijschrijven op mijn idoollijstje. En dat op mijn leeftijd! Nóg beter was de single Fake Love Hypocrisy dat achteraf eerder gemaakt bleek te zijn waarin al het goede uit de jaren 70, 80 en 90 bij elkaar kwam (Led Zeppelin, Lenny Kravitz, The Verve). Lucas Hamming bleek het in die tijd ver geschopt te hebben in de wedstrijd van de beste singer-songwriter van Nederland. En terecht.

Maar hij bleek achteraf de lat wel héél erg hoog te hebben gelegd, voor mij althans. Zijn optredens als huismuzikant van De Wereld Draait Door waren wat “gewoner”. Kruit verschoten? Het leidde bij mij in elk geval tot een afnemende belangstelling. Zijn eerste album heb ik daarom ook niet beluisterd.

Maar toch, de liefde gaat uiteindelijk nooit helemaal weg en Lucas blijft alom aanwezig. Vandaar dat ik dan toch zijn tweede album Luck Is For Suckers maar eens heb beluisterd. De titel is een lange neus naar iedereen die beweert dat zijn succes hem toevallig is komen aanwaaien.

Om maar met de deur in huis te vallen: de verpletterende ervaring van zijn singles wordt ook hier nergens bereikt. Het album bevat tien puntige poprocknummers die, hoewel niet vernieuwend, wél heel onderhoudend zijn en makkelijk in het gehoor liggen. De meeste nummers hebben als thema de verhouding tussen hemzelf als weirde jongen en de wereld om hem heen. De productie had iets minder tam gemogen. Daarnaast is het jammer dat Lucas’ Engelse articulatie ietwat hoekig is, wat het nodige venijn er een beetje uithaalt. Hij is op zijn best als hij wat spanning in zijn nummers brengt, zoals bijvoorbeeld in Are You With Me en in Always On The Run (geen cover!) een nummer dat naast broeierige echo-gitaaraffecten ook nog een heerlijk basloopje heeft.

Lucas kan dus echt wel wat. Dat heeft ie trouwens al bewezen. En ach, wat zou het verder. Hij is pas 23 en heeft een makkelijke hand van schrijven. Die singles overtreft hij nog wel eens.